Sevgi

Gecenin bir vakti boş sokaklarımızı aydınlatan Ay’ın parlak ışıklarından ziyade her saniye özlemle dolan ve sabırla devam eden sevgimizdi.. Bizi asla yalnız bırakmayacak olan sevgimiz kişi olmuş biçimi ise Sevgilimiz.. Karanlıktan korkan ufak bir çocuğun elindeki fener gibiydi sevgimiz ; sıkıca iki elle tutulmuş ve güvenle kaplanmıştı.Atılan her adımda yeni bir şeyler keşfettiren bir fenerdi sevgimiz,zifiri karanlıkta şiirleri aydınlatan fenerdi sevgimiz,bizi ayrılıktan koruyan çelik yelekti sevgimiz… Seninle pamuk şekerdik bazı günler çocukların mutlulukla sahip olduğu ve bizi iç içe geçirmiş olan şekerlerdendik.Kar olup yağdık seninle bazen  camdan bakan insanların gözlerindeki mutluluk olup. Ve en sonunda biz olmuştuk yaşamın yokluğu içinde sarılan 2 kol ve hızla çarpan kalpler olmuştuk.Sonsuzluğu insanlara kanıtlamak için biz olmuştuk,birbirimizi sıkıca sarıp  yemin etmek için biz olmuştuk..